اجزای فرآورده:

حاوی عصاره خشک بذر گیاه خارمریم (silybum marianum ) به میزان ۲۴۰ میلی گرم می باشد که بر اساس سیلیمارین به میزان ۲۴۰ میلی گرم در هر کپسول استاندارد شده است.

ثار فارموکولوژیکی و مکانیسم اثر:

خارمریم

به طور کلی خارمریم در درمان مسمومیت های کبدی ناشی از سموم متابولیک مانند الکل و سموم قارچ ، اختلالات کبدی پس از هپاتیت، نارسایی های مزمن کبدی توام با تخریب سلولی مانند سیروز کبدی، کبد چرب و بیماریهای کبدی خفیف مورد مصرف قرار می گیرد.
اثر ضد سمیت کبدی ترکیبات فلاوونولیگنان حاصل از بذر خار مریم کاملاً تایید شده است. از نظر مکانیسم اثر، سیلی مارین سبب ممانعت از اتصال سموم به رسپتورهای سلولهای کبدی و غیر قابل نفوذ کردن سلولهای مزبور نسبت به سموم کبدی می گردد.
همچنین با تحریک بیوسنتز mRNA از طریق اثر بر روی پلی مراز A سبب افزایش بیوسنتز پروتئین و تولید سلولهای جدید در کبد می شود.
از اثرات فارماکولوژیک دیگر سیلیمارین، خصوصیت ضد چربی است که این اثر به صورت کاهش میزان لیپوپروتئینهای VLDL، LDL و افزایش میزان لیپوپروتئین HDL مشخص می گردد. علاوه بر این طی تحقیقات انجام شده، سیلیمارین اثراتی از جمله حفاظت از ساختمان گلیکوژن و mRNA، تثبیت فعالیت آنزیمهای کبدی و جلوگیری از مسمومیت با داروهایی نظیر ایندومتاسین، ایزونیازید، لورازپام و کلوفیبرات از خود نشان داده است.
سیلی مارین با مهار تولید لوکوترینها پاسخ ضد التهابی ایجاد می کند. این اثر در درمان سیروز کبدی یا فیبروز مفید می باشد.
همچنین RNA پلیمراز I را در هسته ی سلولهای کبدی تحریک می کند و در نتیجه باعث افزایش سنتز پروتئین ریبوزومی شده و توانایی بازسازی کبد را افزایش می دهد. این مکانیسم به ویژه در خنثی کردن اثر سموم قارچها و مسمومیت ها دخالت دارد. سیلی مارین از بین برنده رادیکال های آزاد نیز هست.
سیلیمارین با تغییر غشا دیواره خارجی سلول های کبد موجب بلوکه کردن محل های اتصال سموم کبدی و در نتیجه ممانعت از ورود آنها به داخل سلول میگردد.
سیلیکریستین و سیلیبینین اثرات تحریکی قابل ملاحضه ای بر روی سرعت تکثیر و بیوسنتز پروتئین نشان داده اند. همچنین میتوان اثر محافظت کنندگی سیلیمارین از سلول های کبد را به خاصیت آنتی اکسیدانی آن نسبت داد.
همچنین می توان اثر محافظت کنندگی سیلیمارین از سلول های کبد را به خاصیت آنتی اکسیدان آن نسبت داد.
سیلیمارین باعث از بین بردن رادیکالهای آزاد و افزایش غلضت داخلی سلولی گلوتاتیون (ماده مورد نیاز جهت واکنش های مسمومیت زدایی در سلولهای کبد می گردد)

موارد عدم مصرف و نکات قابل توصیه:

*سیلیمارین اثر آنتاگونیستی با یوهمبین و فنتولامین دارد.
*مصرف همزمان سیلیمارین و بوتیروفنون یا فنوتیازینها منجر به کاهش پراکسیداسیون چربی می شود.
*مصرف دارو در افراد مبتلا به سنگ صفرا و یا زخم دستگاه گوارش ممنوع می باشد.
*مصرف این دارو با داروهای ضد انعقاد خون، ضد پلاکت، داروهایی با وزن مولکولی پایین، هپارین و داروهای ترومبولتیک تداخل دارد.
*مصرف این دارو در بیماریهای انسدادی کیسه صفرا ممنوع می باشد.
*مصرف در دوران بارداری و شیردهی توصیه نمی شود.
*در دوران مراقبت های خاص پزشکی، همچنین مصرف همزمان داروهای دیگر، قبل از مصرف با پزشک خود مشورت نمایید.
*دور از دسترس اطفال نگهداری شود.